Dak Helling 1999-03-07 Uitslag IFD Beroepenwedstrijd levert geen enkele verrassing op

Dit jaar vond de beroepenwedstrijd van het Internationale Federatie van Dakdekkersvereniging (IFD) plaats in Nederland en wel tijdens de bouwbeurs. Veertien jongeren beneden de 24 jaar namen het tegen elkaar op. Uiteindelijk wist Duitsland met de felbegeerde eerste prijs naar huis te gaan. Geen echte verrassing, omdat Duitsland en Zwitserland al jarenlang met de prijs naar huis gaan. De uitslag leverde dan ook geen enkele verrassing op.

De beroepenwedstrijd is dit jaar mede georganiseerd door de Nederlandse Vereniging voor Dakdekkersbedrijven Hellende Daken, Het Hellende Dak. De organisatie mocht als gastheer zes deelnemende landen verwelkomen, die wilden strijden om de felbegeerde hoofdprijs: een twee weekse werkvakantie in een land naar keuze. De werkvakantie geldt overigens enkel voor de twee jonge dakdekkers, die bij een collega dakdekkersbedrijf de ins en outs kunnen leren en ervaren hoe het er in het buitenland aan toe gaat.
Het leuke van de wedstrijd is dat het gastland de oefeningen mag bedenken en zo altijd opdrachten in eigen voordeel zal bedenken. De IFD organiseert de wedstrijd voor jonge dakdekkers al sinds 1988. Het jaarlijks terugkerende fenomeen heeft elk jaar in een ander land plaats, en wordt gehouden tijdens een beurs of congres.

Details

Voor 1988 vond er overigens ook dergelijke demonstratiewedstrijden plaats, maar daar was geen prijs aan verbonden. De deelnemende landen dit jaar zijn Engeland, Oostenrijk, Zwitserland, Hongarije, Duitsland en Nederland en bestaan uit twee dakdekkers die jonger zijn dan 24 jaar. Deze deelnemers worden gecoacht door een mentor, die hen wijst op details en hen laat weten wat er goed of juist niet zo goed gaat.
De Nederlandse coach is Ton Snijders, leidekkerspecialist met jarenlange ervaring op het hellende dak. Momenteel is hij werkzaam als leraar voor de cursussen die het Hellende Dak organiseert. Tijdens de wedstrijd coachte hij Pascal Adriaans en Vincent Kosman.
De deelnemers moeten twee verplichte oefeningen doen en een vrije. Alleen voor de verplichte oefeningen worden punten toegekend. De coach van elk land mag aan de rest 160 punten per opdracht geven. Uiteraard moet hij zichzelf overslaan. De punten worden gegeven aan de hand van een lange lijst waaraan is aangegeven aan welke kwaliteiten het dak moet voldoen.
Ton Snijders is weer erg onder de indruk van de kwaliteiten die landen als Duitsland en Zwitserland hebben. Deze jongens weten volgens hem in een kort tijdsbestek een prima dak in elkaar te zetten. Hij vermoedt (zonder het uit te spreken) dat een van deze landen met de hoofdprijs naar huis te gaan. Later zal inderdaad blijken dat deze landen respectievelijk één en twee zijn geworden, met Oostenrijk als goede derde.
"Deze landen winnen steeds omdat zij een goed opleidingsinstituut hebben", zegt Snijders. "Een leerling dakdekker gaat eerst drie jaar naar de school en wordt als het goed is gezel. Daarna kan er nog twee jaar door worden geleerd voor meister. In Nederland heeft het Hellende Dak een goed opleidingsinstituut, maar je snapt dat vijf jaar lange studie nog betere dakdekkers aflevert."

Niet makkelijk

Tijdens de beurs trekt de wedstrijd veel bekijks. Eindelijk is goed te zien hoe een dak wordt gelegd. En het blijkt nog helemaal niet zo makkelijk te zijn. Als ware evenwichtskunstenaars moeten de jonge dakdekkers de ene toer na de andere uithalen om het dak zo goed maar ook snel te leggen.
Sommige omstanders vragen zich af in hoeverre de wedstrijd een gradatie is voor het vakmanschap van de dakdekkers. Zo vraagt een Duitse toeschouwer zich af in hoeverre de mallen waarop het dak wordt gelegd identiek zijn, gezien het feit dat ze van hout zijn gemaakt, waardoor geen enkel land met dezelfde mal werkt. Elk klein verschil zou problemen kunnen opleveren tijdens bepaalde oefeningen.
Achteraf had de man zich geen zorgen hoeven te maken. Duitsland wint, stuivertje wisselend met Zwitserland. De twee dakdekkers zijn zichtbaar trots als ze de prijs in ontvangst nemen. Twee weken werken en vakantie in het buitenland. Je ziet ze bijna denken: 'Misschien moeten we maar wachten tot het zomer is.'