Roofs 2003-05-03 Pim

Het is nu meer dan een jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord. Wat zou het zijn geworden als hij nog had geleefd-? Ik herinner mij vooral het moment dat hij werd aangesproken op vreemdelinghaat, Marokkanen in het bijzonder. Hij zei juist dol te zijn op Marokkanen. Hij had juist nog met een paar leuke geslapen! Driedubbel punt. Dat was nog eens een open politicus.

Zou de LPF nog groter zijn geworden dan het werd en zou Pim premier zijn geworden? Hij bleek in ieder geval gelijk te hebben gehad toen hij zei dat er geen geschikte mensen in de LPF zaten. Op een ander punt heb ik het gevoel dat hij ook gelijk had: we kunnen met aanzienlijk minder ambtenaren toe en waarschijnlijk gaat het dan nog beter ook. Onze ambtenaren werken, voor zover ik kan zien, oprecht binnen de vele, te vele regels aan een leefbaar Nederland. Vele regels, en het worden er steeds meer, bij een roep uit de samenleving om 'misstanden' aan te pakken.

De uitvoerende ambtenaren zitten klem tussen de burgers en de politiek, die in toenemende mate reageert op gevoelens uit de samenleving. Zo zijn de ambtenaren na de rampen in Volendam en Enschede medeplichtigheid aangewreven. De ondernemers werkten immers met halve vergunningen en gemeenten verstrekken die vergunningen. De 'oude', maar ook de huidige politiek dekt de ambtenaren nog steeds, en dat mag ook wel. Want het is juist de aansturing waar een belangrijk deel van de problemen zit. Alleen wanneer er gekozen wordt, kan efficiënter worden bestuurd, en dus met minder ambtenaren. Politici kiezen niet, totdat zij er zo veel mogelijk zeker van zijn dat hun beleid 'gedekt' is. Daar zijn het dan ook politici voor, en ik ben blij dat ik geen politicus ben. Of Fortuyn gekozen zou hebben, zullen we nooit weten, maar ik ga toch effe Fortuyn spelen en lekker kankeren.

Neem nu aannemers, die zijn alleen maar uit op het geld en niet op kwaliteit. Een mening die je vakk hoort, en die ook de overheid is toegedaan. De overheid zelf profiteert fors van de omzetting van landbouwgrond in bouwgrond, waarbij de aannemers de prijs redelijk moeten houden. Aannemers klagen over de te lage bouwproductie en de vele regels. Maar Nederland wordt ondertussen zeldzaam eentonig en vol van alle huis-met-een-tuintjes. Weilanden vol met Vinexlocaties is niet leuk. We moeten overal met de auto snel kunnen komen maar niemand wil een snelweg door zijn tuin.

Neem de bouwenquête. Zorgvuldig wordt de bouw de schuld in de schoenen geschoven. Heilig zijn de aannemers niet, maar de ambtenaren worden zorgvuldig buiten beeld gehouden, waar de aannemers met naam en toenaam in de krant komen. Waar is de partij die in het openbaar de beschamende rol van het rijk als opdrachtgever aan de kaak stelt? Het kan niet zo zijn dat het rijk of rijksonderdelen zich opstellen als een soort van onwetende consument. Waar zijn de politici die hun ambtenaren opzadelen met een verplichte toewijzing van gronden voor nieuwbouw, met als resultaat dat zij belaagd worden door projectontwikkelaars? Projectontwikkelaars, niet zelden aannemers, die zich in het kader van openbaarheid van stukken goed geïnformeerd weten. Zuinig betaalde ambtenaren, die niet allemaal zijn opgewassen tegen het grote geld, de reisjes en het fêteren. Ambtenaren, die zich ook als consumenten opstellen, en vele offertes opvragen die om niets moeten worden gemaakt. Wie heeft de tuincentra toegestaan, die op goedkope grond en dito huisvesting zijn geëxploiteerd? Waar volgens het Bouwbesluit glazen daken bestand moeten zijn tegen vallende zandzakken en dus gewapend, winkelen in het weekend duizenden mensen onder het goedkoopst mogelijke glas. Ambtenaren dienen toe te zien op de veiligheid van constructies, daar zijn normen voor. Wateraccumulatie is te moeilijk gebleken voor de meeste ambtenaren, met als gevolg dat duizenden daken hier niet tegen bestand blijken.

U ziet dat het gemakkelijk is om Fortuyn te spelen. We zullen helaas nooit weten hoe premier Pim dit alles zou hebben aangestuurd, hij is nu immers Populist I.M. Maar ik heb van hem geleerd open te zijn en durf nu zonder gene te bekennen dat ik een uitstekende relatie onderhoud met een bepaalde aannemer uit Groningen met wie ik regelmatig buitenlandse tripjes maak. Mij valt niets aan te rekenen.

Ton Berlee