Roofs 2003-07-22 Claims in de toekomst vervallen niet door (gegarandeerde) levensduur.

• Lo Stuip

Dat concurrentie, in de goede zin van het woord, een gezonde spanning oproept en daardoor bijvoorbeeld creativiteit bevordert, is een acceptabel gegeven. Maar kun je op basis van levensduurverwachting van een systeem, neem bijvoorbeeld een dakbedekkingssysteem, ook concurreren? En wie concurreert dan eigenlijk met wie? Hoe breng je je boodschap over en komt die boodschap wel over, én op die plaats(en) waar je dat wilt?

Vragen die je kunt stellen bij alle besprekingen, argumentatie en opmerkingen over levensduurverwachting van daksystemen. Zou een producent van een dakrol zich wel verplaatsen in de persoon van de ondernemer – dakdekker zoals een goed marketingprincipe aangeeft?

Zoals een prominent Dakmerk-participant het regelmatig verwoordt: ‘De fabrikant hoeft alleen maar te zorgen dat hij een goed product maakt, een verdomd goed product! Wij zorgen voor de verwerking, wij geven garantie.’ Dat een fabrikant zijn product(en) promoot bij de opdrachtgever van het dakbedekkingsbedrijf is uiteraard zijn goed recht. En natuurlijk is er door die rechtstreekse bewerking in veel gevallen een relatie ontstaan tussen fabrikant en opdrachtgever / gebouweigenaar. Dat daaruit een voorkeur voor een bepaald product c.q. producent voortkomt is niet te ontkennen en wordt ook door het dakdekkersbedrijf niet bestreden.

Waar echter de schoen gaat wringen, is op het punt dat de producent een bestek of advies gaat maken op basis van een systeem met een levensduurverwachting van 20, 25 jaar of meer.

Hierdoor krijgt de opdrachtgever een verkeerd verwachtingspatroon hetgeen negatieve gevolgen kan hebben.

•              Negatief, omdat de door de dakdekker te verstrekken garantie niet overeenkomt met het prachtige verhaal over de levensduurverwachting van het geleverde product.

•              Negatief, omdat bij een toekomstige claim, na afloop van de 10-jarige garantietermijn, de opdrachtgever bij het dakdekkersbedrijf of haar overkoepelende organisatie, bot vangt.

•              Negatief, omdat de producent ook ‘niet thuis’ zal geven en zeer waarschijnlijk naar het uitvoerend bedrijf zal wijzen.

•              Negatief, omdat daardoor de geloofwaardigheid van de branche in diskrediet wordt gebracht.

Een verstandige producent zorgt voor een goede sfeer tussen zijn verkoopafdeling en de afnemer, de dakdekker. Een dakdekker is gebaat bij een aantal basale zaken als constante kwaliteit, vlotte levering, redelijke prijs en natuurlijk, als hij om ondersteuning vraagt bij het ‘bewerken’ van een relatie, is dat een uitgelezen gelegenheid de dakdekker te helpen en zo de relatie te versterken.

Acties die tegen het vrije ondernemerschap (bestaat dat nog?) van de dakdekker indruisen, kunnen uiteraard op irritatie en zelfs wijziging in koopgedrag uitlopen. Ook voor de producent geldt de Nederlandse markt als verdringingsmarkt. Opmerkingen over de werkelijke waarde van een levensduurverwachting kunnen pas over 20 of 30 jaar bewezen worden. Natuurlijk bestaat er zoiets als voortschrijdend inzicht en evolutie van technieken, maar de mens, de dakdekker op de werkvloer, bepaalt de kwaliteit van het systeem. De dakdekker, en nu bedoel ik de ondernemer, is verantwoordelijk voor de geleverde prestatie en wordt daarop afgerekend.

Daarom investeert elk kwalitatief hoogstaand bedrijf voortdurend in scholing en opleidingen van zijn personeel en worden er vele vormen van certificatie onderhouden. Ook is hij als gesprekspartner de aangewezen persoon als het over renovatie of nieuwbouw van daken gaat.

Ik ben van mening dat de producenten wel wat meer respect mogen hebben voor de inzet en kennis en kunde van hun afnemers en hun opmerkingen op waarde zouden moeten schatten.