Roofs 2016-05-37 Minstens twee engeltjes op zijn schouder

Met dit artikel start Roofs een nieuwe, onregelmatige rubriek waarin u wordt uitgenodigd om opvallende gebeurtenissen op de werkvloer te vertellen. Theo Wiekeraad van Spuitco uit Ridderkerk bijt het spits af met het relaas over het onwaarschijnlijke ongeval van zijn collega Rokus de Groot.

Theo Wiekeraad

De held van dit verhaal is Rokus de Groot (55), voorman dakdekker bij Spuitco uit Ridderkerk. Het is 31 maart 2016 als de dag voor Rokus begint als alle andere. Vandaag zou hij samen met zijn zoon en een andere collega verder gaan op een bedrijfshal op de Moerdijk. Hier was hij al enige weken bezig met het tweede deel van een driejarige opdracht, overlagen van drie in elkaar overlopende bedrijfshallen. Met nog geen 30 m1 dakranden is het valgevaar op dit werk nihil en door de aard van het werk de kans op ongelukken marginaal. Hoe anders kan het lopen.

Rond het middaguur krijgen wij een telefoontje. Er is een ongeluk gebeurd, Rokus is het slachtoffer. ‘Hoe kan dat nou?’ is de eerste reactie. ‘Wat is er gebeurd? Wat heeft hij?’ zijn de volgende vragen die opkomen. Hier volgt wat er die middag is gebeurd.

Als iedere andere dag zouden Rokus en zijn collega’s gaan eten in een kleine kantine in de fabriek. Met helm op van het dak gekomen, liepen ze in de bedrijfshal langs de opslag van de stalen rollen netjes tussen de groene banen door naar toilet en kantine. Rokus ging even vooruit om zijn handen te wassen. Joop, een collega op leeftijd, en Glenn, de nieuweling van het stel, volgden op gepaste afstand en zagen Rokus de toiletgroep in gaan.

Niet veel later een geschreeuw in de hal en daarna een klap. Een rol gewalst staal van zo’n 20 ton, schiet los en valt richting de toiletten. Een klap, het gebouw trilt en de mannen zien de rol het metselwerk doorboren. Weg toiletgroep. Als een speer rent Glenn naar de plek waar eens de toiletten waren, de plek waar hij zijn vader naar binnen zag gaan. Samen met een werknemer van het bedrijf halen ze Rokus uit het puin, versuft, vol kneuzingen en butsen, maar gelukkig aanspreekbaar.

Niets gebroken en op het eerste gezicht ook verder niet gewond, op een wondje aan zijn voorhoofd na, wordt hij met spoed naar de dichtstbijzijnde dokterspost gebracht. Hier constateert men dat Rokus niet één maar minstens twee engeltjes op zijn schouder heeft gehad. Want na het plakken van zijn hoofdwond en zwachtelen van zijn onderbenen om de inwendige bloedingen te stelpen mankeerde hij fysiek verder niets. Ja, pijn had hij wel, maar met een paar goede pillen werd dat ook voor de eerste tijd onderdrukt. Rokus kon gewoon terug naar de fabriek, zijn spullen halen en naar huis. U begrijpt dat het werk voor de rest van de dag was stilgelegd.

Terug op de zaak vertelde Rokus hoeveel geluk hij wel niet had gehad. Had hij op het moment van het ongeval staan plassen, dan was de muur frontaal op hem geklapt. Nu stond hij een stuk van de muur af en werd hij van achteren geraakt. Had hij zijn helm gelijk bij binnenkomst afgedaan, dan waren de betonblokken direct op zijn hoofd terecht gekomen.

Maar na even zijn verhaal te hebben gedaan wilde hij toch graag naar huis. Rokus had het gevoel of er een peloton mariniers over hem heen was gegaan en dat was niet fijn.

Heeft u ook een opvallend verhaal? Mail het de redactie van Roofs op mailadres edwin@lumail.nl.