Roofs 2017-02-03 Ziek zijn kan niet meer

Afgelopen januari was het voor de eerste column van de nieuwe jaargang van dit vakblad mijn beurt om u te verwennen met mijn blik op de dakenwereld. Echter, voor het eerst in jaren moest ik melden dat ik geen column kon aanleveren. Nee, ik was helaas niet op een verre reis en ook ontbrak het mij niet aan inspiratie. Niets van dit alles. Ik had domweg een hernia, tussen L2 en L3, hoog in de lage rug. Die manifesteerde zich twee weken voor de bouwvak. Helaas werd de pijn en alle ongemak, na een korte opleving als gevolg van mijn eerste bezoek aan de pijnpoli (waar ik een pijnstillende verdoving in de rugzenuwen kreeg), in de maanden daarna alleen maar erger.

Vanaf november was ik te ziek van de pijn, de morfine en een korte poging van pijnstilling met cannabisdruppels. Vanaf toen kon ik nog geen 15 minuten zitten zonder pijn en ging de geest met mij op de loop. Sorry, maar in januari geen column van mijn hand. Inmiddels ben ik, net voor de kerst, met succes geopereerd en daarna afgekickt van de morfine. Kortom, inmiddels ben ik weer een redelijk normaal en functionerend mens dat weer wat langer achter elkaar kan zitten. Dus nu maak ik weer even tijd voor u.

In de periode dat ik uit de roulatie was, heb ik wel gemerkt dat ziek zijn iets is waar we eigenlijk geen rekening meer mee kunnen houden. Eerlijk gezegd vrat het aan me dat ik niet in staat was, zowel zakelijk als privé, normaal te functioneren. Niet kunnen werken, niets met het gezin kunnen gaan doen, niet in de zomer in de tuin kunnen zitten - alleen maar door de pijn. Wat een ellendig gevoel gaf dat. De dagen kropen voorbij, zeker de eerste tijd dat ook het werken uit huis moeilijk werd, toen 15 minuten achter de PC mij al dwongen te gaan lopen of liggen. Je wil niet ziek zijn, dat kan gewoon niet, dat zit niet in je systeem. Iedereen rekent op je: de omgeving en niet in laatste plaats jij zelf rekent op een normaal functionerend lichaam.

Maar voor de zaak is een zieke werknemer ook heel vervelend. Eigenlijk is het altijd hetzelfde als één van de dakdekkers zich ziek meldt, dan staat de planning direct onder spanning en heeft de uitvoerder een probleem. Doordat we allemaal de laatste jaren aan de kostenkant, lees: op personeelskosten, hebben bezuinigd. We hebben zelden of nooit een mannetje over die het gat op kan vullen. Hoe gaan we dit weer oplossen, is dan bijna de standaard reactie. Wie kunnen we inschuiven? Waar kunnen we een dagje weg blijven? Kan de onderhoudsman misschien een dagje mee in de productie? Allemaal potentiële tijdelijke oplossingen, zodat we die dag kunnen uitzingen en voor de volgende dagen een passende oplossing kunnen uitvogelen.

Dan heb ik het nog niet over de extra kosten die gemaakt worden voor het inhuren van extra mensen of het gemis aan omzet. Een zieke werknemer kost een onderneming per saldo geld. Geld dat de meeste kleine en middelgrote ondernemers op dit moment niet over hebben. Extra vervelend is dat het gros van onze werknemers in Nederland dit allemaal ook weet en echt NIET ziek willen zijn. Zij gruwen ervan de last te zijn van hun collega’s. Nee, ook zij willen samen met hun collega’s geld verdienen. Gelukkig zijn deze mannen en vrouwen zo gemotiveerd dat ze echt niet langer thuisblijven dan strikt noodzakelijk is.

Desalniettemin blijft ondernemend en politiek Nederland roepen dat de ziektepercentages omlaag moeten. Zeker, voor beroepsziekten, JA! Niemand moet ziek worden van zijn of haar werk. Voor die paar die eigenlijk niet willen werken en graag van de mogelijkheden gebruik maken om thuis te blijven. Heel goed. Dit soort profiteurs moeten eenvoudiger bij hun bedrijf kunnen worden ontslagen. Laat hen bij een aangekondigd ontslag maar bewijzen dat ze echt terecht thuis zijn gebleven, want de werkgevers staan op dit gebied met 5-0 achter.

Maar let wel, mensen zijn geen machines en mensen kunnen ziek worden, of net als ondergetekende wat mankeren. Als dat zo is, dan zijn de kosten tegenwoordig wel heel erg scheef gegroeid. Dan kunnen kleine en middelgrote ondernemers echt die extra kosten nog amper dragen. Het zou de politiek sieren om eens met een open vizier naar deze problemen van ondernemend Nederland te kijken. Want net als de meeste Nederlandse werknemers wil ook ondernemend Nederland niet ziek zijn. Zeker niet door zieke werknemers met ongemakken waar zij part noch deel aan hebben.

Theo Wiekeraad