Roofs 2017-04-03 'En zo is het gekomen'
In de zoektocht met de hoofdredacteur naar een passend onderwerp voor deze column, stelde hij voor: “Vertel de lezers eens iets over jezelf.” Tja, daar ga je dan. Gek genoeg voelt dat voor een ervaren auteur toch een beetje onwennig aan.
Voor degenen onder u die mij nog niet kennen, ik ben na een carrière in de advocatuur begonnen met een zelfstandige juridische praktijk die vooral focust op het aansprakelijkheidsrecht. Dat uit zich onder meer in een proefschrift over arbeidsongevallen en beroepsziekten en cliënten met alle denkbare asbestperikelen onder de zon. Een paar keer per kwartaal verzorg ik her en der stevige cursussen aan advocaten en diverse publicaties in juridische tijdschriften en handboeken. Ook wil ik wel eens een internationaal asbestcongres bezoeken (Yokohama, Washington D.C. en zo) of er zelf eentje organiseren. Ja, u heeft het meteen door: het streberige type, ik kan het niet ontkennen en begin er ook maar niet aan.
Ook ben ik de laatste vijftien jaar redacteur (geweest) van diverse juridische tijdschriften. Zo kwam ik terecht bij Roofs, als de nieuwe redacteur die graag aandacht schenkt aan het asbestdakenbeleid van de overheid. ‘En zo is het gekomen’, in een notendop. In precies 150 woorden weet u nu bijna alles van mij…
Maar even serieus… er zijn belangrijkere zaken in de wereld, hoor. Zullen wij het daar niet liever over hebben? Wij hebben net verkiezingen gehad en wachten nu op een nieuwe regering. Die moet de periode tot 2024 tot de helft overbruggen. Wat gaat Rutte III ons bieden?
Bijvoorbeeld: wat gaat de regering doen aan het maatschappelijke financieringstekort voor het vervangen van asbestdaken door nieuwe daken? Vele boeren en particulieren kunnen het zich niet veroorloven om zulke grote uitgaven te doen en de beschikbare subsidies zijn volkomen ontoereikend. Een gebrek aan subsidies werkt illegale verwijdering slechts in de hand en leidt tot een groeiende toename van illegale stort, wat op maatschappelijk niveau nog véél meer gaat kosten. Tijdens de boswandelingen met mijn hond (een geweldige Dobermann, nu weet u nóg wat meer van mij) kom ik steeds vaker zulk afval tegen in het besef dat dit slechts in frequentie en omvang zal toenemen. Ook voor de verkoop van nieuwe daken is dit van belang: er valt niet veel te verkopen als de klant het zich niet kan veroorloven om eerst van zijn oude dak af te komen.
Hoe zal de nieuwe regering de veiligheid van dakdekkers bevorderen? Wellicht heb ik een overtrokken blik daarop, want de gevallen van dakdekkers die van of door het dak vallen, belanden natuurlijk op mijn bureau; dus die zie ik relatief veel. Stellig valt er op het arbobeleid wel wat te verbeteren, al is de visie van ISZW op hoge werkbakken recentelijk een beetje duister.
Wat dat betreft, lijkt ISZW te denken dat het uitdelen van gigahoge boetes de veiligheid op de werkplek ten goede zal komen (of in ieder geval het budget van het Ministerie van Financiën). Maar veel ongevallen liggen in het spreekwoordelijke kleine hoekje, een moment van menselijke onoplettendheid. En daar doet een hoog boetebeleid niets aan. (Tip: boetes zijn aanmerkelijk te matigen indien u uw arbobeleid helemaal tiptop in orde hebt.) Ook hier heb ik vele illustratieve praktijkvoorbeelden van, die u in de toekomst nog mag verwachten.
Een derde kwestie die aandacht verdient: preventie van beroepsziekten in de dakenbranche. Daarover zal ik in de volgende edities van Roofs vast nog wel meer schrijven.
Yvonne Waterman
Mr. dr. Yvonne Waterman is redacteur van dit tijdschrift en daarnaast oprichter van Waterman Legal Consultancy en Stichting European Asbestos Forum. Zij is gespecialiseerd in het arbeidsongevallen- en beroepsziektenrecht en asbestkwesties in brede zin.