Roofs 2021-03-03 Vol energie het nieuwe jaar in

column

Zo, het jaar 2020 ligt inmiddels een aantal weken achter ons. Als ik deze column schrijf is het net eind januari. Ik ben vol energie en goede moed het nieuwe jaar begonnen.

Alleen is niets veranderd ten opzichte van vorig jaar; sterker nog, met de avondklok en de bezoekrestricties is het alleen nog maar erger geworden. Ik heb pas mijn verjaardag achter de rug, op die dag zegge en schrijve één vriend op bezoek gehad en die kwam (weliswaar vlak van tevoren aangekondigd) geheel onverwachts langs. Ik had niemand gevraagd, want wie zou ik moeten kiezen? Mijn vader of mijn moeder, die normaal gesproken gewoon met z’n tweeën komen, welke van mijn vrienden zou mogen komen en welke niet. Lastige keuzes, dus ik maakte die niet, en uiteindelijk werd die voor mij gemaakt. Het was trouwens erg gezellig die middag.

Maar verder is het nog steeds thuis werken, afhaalmaaltijden bij ons favoriete restaurant bestellen – die ik dan als een ware chef thuis nog moet bereiden (lees: opwarmen) – en het hoogtepunt van de dag is boodschappen doen in de supermarkt. Zelfs het plaatselijke huis-aan-huis blaadje lees ik iedere keer van voor naar achteren helemaal uit; blij dat ik nog steeds geen “nee – nee” sticker heb geregeld.

Nee, zo vol energie aan het nieuwe jaar begonnen, en zo snel vloeit die energie ook weer weg. Hee, dat is toevallig, laat dit nu net het themanummer zijn over energie en isolatie! Over wegvloeien van energie gesproken. Alleen heb ik het nu niet over verwarmingsenergie en thermische isolatie, maar over mentale energie, waarbij de mentale isolatie is, de dingen ondernemen die we in 2019 als vanzelfsprekend beschouwden. Van leuke dingen doen, mensen ontmoeten, knuffelen, daar krijgen we energie van en houdt de energie ook bij ons binnen: mentale isolatie dus.

Maar deze column is geen klaagzang. Als ik zie hoe mijn zonen (ik heb er drie) heel trouw en vol aandacht hun digitale lessen volgen en hun opdrachten maken, dan ben ik daar super trots op. Ook het feit dat mijn collega’s elkaar weten te motiveren, af en toe elkaar ook een duwtje in de rug geven en samen het jaar 2020 in ieder geval zakelijk toch tot een goed einde hebben weten te brengen, dat geeft ook een goed gevoel. Gelukkig zie ik bij mijn vrienden en bekenden om mij heen dat zij zich er ook redelijk goed doorheen slaan. Allemaal hebben ze een partner en een gezin, dus raken zij niet snel in een isolement, om in de terminologie van dit themanummer te blijven.

Ik wil toch nog even iets kwijt over echte thermische isolatie, daar gaat tenslotte over. In het dorp waarin ik nu al vijftien jaar woon, is in die periode heel veel nieuwbouw gepleegd. Veel seriematige nieuwbouw, maar ook heel veel bouw in eigen beheer, de zogenaamde zelfbouwers. Maar hier heb je ook weer verschillen in: je hebt mensen die samen met een architect een ontwerp verzinnen en dat dan door een aannemer laten bouwen, en je hebt de échte zelfbouwers, mensen die zelf op de steigers staan te metselen en een hele schare individuen om zich heen hebben met elk hun eigen discipline die ’s avonds en in de weekenden helpen het huis te bouwen. Bij deze laatste categorie wil ik even stilstaan. Ik heb de indruk als ik ’s avonds voor de zoveelste keer (wat moet je anders) door de nieuwbouwwijk wandel, dat die echte zelfbouwers met een zo klein mogelijk budget een zo groot mogelijk huis willen bouwen. Door heel veel zelf te doen, wordt er op de arbeidskosten al flink bespaard, maar ook op de bouwmaterialen wordt volgens mij flink beknibbeld.

De mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik in het verleden bij een isolatiefabrikant heb gewerkt, dus kijk ik op een bouwplaats altijd naar welke isolatie wordt toegepast. Bij die échte zelfbouwers zie ik dan regelmatig twee en soms drie verschillende soorten isolatie in de spouwmuur verdwijnen; duidelijk een gevalletje van restpartijen opkopen of het zijn misschien zelfs tweede keus materialen. Elke zichzelf respecterende isolatiefabrikant verkoopt tweede keus materiaal zonder CE-markering; het is tenslotte tweede keus, dus ergens voldoet het materiaal niet aan. Ik vraag me dan altijd af hoe in die gevallen aangetoond kan worden dat met die tweede keus isolatieplaten de isolatiewaarde wordt bereikt, die het zou moeten bereiken. Ik hoop van harte dat met de Wet Kwaliteitsborging voor het bouwen hier meer aandacht voor zal zijn. Ik weet in ieder geval dat ik nooit een huis zou kopen dat oorspronkelijk door een échte zelfbouwer is gebouwd.

Marco de Kok